Hani demişti ya ozanın biri
Sana kim baktı yarim
Yüzünde göz izi var diye
Bu ne incelik
Bu ne farklılık böyle
Nasıl bir tutku
Nasıl anlatılar başka sevgi denilen
Kimse görmemiş mi benden önce
Kimse bilmemiş mi öyle baktığını
Sıradan bir resim mi sandı acaba
Bilememiş mi kimi yaktığını
Bilememiş nasıl ir anlam taşıdığını
Nasıl bir ateş yaktığını
Nereden geliyor dersiniz bu sıcaklık
Neden bir yerlerde deprem yarattığınıne diyor bilim adamları bakınız
Hayatın devamı için yeryüzünün
Varlığı bağlıdır depremlere
Hem de sıkıca
Sönerse bir gün volkanlar
Ne kuşlar kalır dünyada
Ne de biz insanlar
Öyle bir teselli işte şimdi duyduğum
Yeniden canlanıyor gençlik günleri
Yeniden doğuyor sanki tutkular
O gözlere bakınca
Kim bilir ne çok şey anlatırlar
Yazılamayan nice öyküler
Nice masallar
Ve nice şiirler
Ard arda dizili bakışlarda
Ne varsa yaşamda
Düşünülen
Özlenen
Beklenen gözlerden
Nokta nokta sıralanırlar
Hepsinde ayrı bir anlam
Hepsinde bir tutku
İşte budur artıran tüm güzelliğini bir yüzün
Ben zaten buna hayranım işte
Bir şair benden önce
Görseydi onları yakından
Hani var ya Atilla İlhan
Ne demişti şiirin birinde
Zaten yoklardı ki
Sevdiği kadınlar için
Yokları nasıl severdi insan
Yoklar görünmez ki asla
Olanlardır cana değen
Güzelliklerdir insanı çeken
Hani resimdeki gözler gibi
Can sunan bakışlar gibi
Gülümseyen bir yüz
Tatlı bir duruş olmadan acaba
Neye vurulur insan
İşte böyle
Resimlere bakınca insan
Nasıl da saçmalıyor
Hele bir yaştan sonra..