Toggle navigation
ANASAYFA
Künye
Spor
İletişim
Köşe Yazarları
Tüm İlçe Haberleri
ARA
Anasayfa
Köşe Yazarları
Bedri Özer
Toggle navigation
Köşe Yazarları
Ünal Türkeş ve Muğla
MIZRAK ÇUVALA SIĞAR MI ?
DENGELİ PLANLI KALKINMA İÇİN EĞİTİM 2
MODELLE DEĞİL,YAŞAYARAK ÖĞRENME:KÖY ENSTİTÜLERİ
ORTACA BELEDİYESPOR VE TURGUTREİSSPOR’A TEBRİKLER
GİZLİ VE İZLİ DAVA…
MUĞLALI DOLMUŞA-DOLDURUŞA GELMEZ...
SEVMEYİ BECEREMEDİK
MUĞLA TAZELENME ÜNİVERSİTESİ KURUCUSU PROF. DR. MUAMMER TUNA İLE SÖYLEŞİ
PEHLİVAN
AMARIKA NE YAPMAK ISTIYOR ..
BEN BİZ HEPİMİZ(ŞİİRLER)
ADIYLA YAŞAYANLAR, ADLARI YAŞATANLAR
24 OCAK MIH GİBİ FATMA GİRİK İÇİMDE.
TOPLUMA YÖN VEREN KADINLARI
Öğretmen okullarının kuruluş yıldönümü niye önemli ?
BEYİN GÖÇÜ VE DOKTORLAR
ATATÜRK'ÜN YAZDIĞI "GEOMETRİ" KİTABI
99 YILIN ARDINDAN LOZAN ANTLAŞMASI (24 Temmuz 1923) ve ÖNEMİ
ÜNAL TÜRKEŞ
... VE BİRGÜN ONU APANSIZ ALIP GÖTÜRMÜŞLER.
... VE BİRGÜN ONU APANSIZ ALIP GÖTÜRMÜŞLER.
Uzuun yıllar önce, Devrim gazetesinin günümüzdeki yeri kahvehane idi. Ömer Sevinç, (Namı diğeri aşçı Ömer) isimli meslek ustası bu mekânı kiralayıp, işletmesini üstlenmişti. Ancak kahvenin müşterisi hiç denecek kadar azdı. Genellikle, yazılı veya sözlü sınav olacak Turgutreis'in, bazı çalışkan efeleri(!) o gün, okuldan kaçar kahveye sığınırdı.(Kaçak efelerin durumu Deve kuşuna benzerdi. Çünkü okul müdürü yanına bir iki yardımcısını alır, kahveye gelir, hepsini toplar okula götürürdü) Kahvehanenin üstü ise butik oteldi. (Butik otele, şehrimiz meğer 1960'lı yıllarda sahipmiş de, yerli ahali niteliği ve tanımı konusunda, bilgi sahibi olmadığı için bu deyim duyulmamış. Vaziyet onu gösteriyor!) Otelin sorumlusu en yakın arkadaşlarımdan Bayram Kalay'dı. (Aktif kişiliğinden ötürü, namı diğer "Amele Bayram" olarak bilinir. Bu arada, arkadaşımız geçtiğimiz hafta içinde, İzmir Ege Üniversitesi Hastanesi'nde önemli bir operasyon geçirerek, eski sağlığına kavuşturuldu.)
Gel zaman git zaman, bir gün kahvede yine 5-6 kaçak öğrenci grubu otururken, 17-18 yaşlarında bir çocuğun kapıdan içeri girdiğini, bir kenara yalnız başına oturduğunu, bu yabancının dikkat çektiğini, arkadaşlarımdan biri tarafından bana iletildi. Bir süre sonra, kahveye uğrayıp şahsı gördüm, masama çağırdım, konuştum sohbet ettim. Mesele anlaşılmıştı. Çocuğun kimi kimsesi yokmuş, annesi babası trafik kazasında vefat etmiş, zaten bir evin bir oğluymuş dolayısı ile ortada kalakalmış. Ne edeyim, nerelere gidip çalışayım diye düşünüp taşınmış ve nihayet ne hikmetse yönünü şehrimize çevirip, çıkıp gelmiş.
Önce birlikte olduğum arkadaşlarım, kendisine bazı sorular yönelttiler: "Nerede kalacaksın, öğrenci misin, yoksa çalışıyor musun, ne iş yapıyorsun, cebinde paran var mı?" soruları yok sıfatı ile yanıtlanıyordu. Anlaşılıyordu ki delikanlı: Tığ-ı teber şah-ı merdan çıkıp gelmişti. Bu durumda nasıl yardımcı olabileceğimizi düşünmeye başladık!
Mizacım gereği; düşkünlere, yoksullara, zorda kalanlara yardım etmek zaafımdı. Hemen üst kattaki otelde, yatacak yer konusunu an itibarı ile çözümledik. Ama bu böyle ilâ nihayet sürdürülemezdi ve "balığı kendisinin tutması" gerekiyordu. Ona çalışabileceği ve devamlılık arz eden bir iş bulmak zorunluluğu vardı. (Acilen bulunan) Kahvedeki garsonluk işi, yemek ve otel ücretini karşıladığı için sıkıntı geçici olarak çözümlenmişti. Arkadaşlarımla birlikte içimiz rahatladı.
Birkaç gün, çocuk için devamlılık arz eden bir iş arıyordum ki, Cennet mekân, Ahmet Zeybek ağabeyle tesadüfen karşılaştım ve durumu kendisine izah ettim. Tanrı rahmetini esirgemesin, umduğum sonuca hemen ulaştım. Sayın Ahmet Zeybek, biçare genç insanı işe almayı kabul etti ve: "Gelsin işe başlasın" dedi. "Ne iş yapacak acaba?" diye sormadan da edemedim. "Sinemada yer gösterecek" dedi. İş'i; yerde bulup, üç defa öperek alnımıza götürdüğümüz ekmek parçası gibi, saygı ve sevinçle karşıladık. Genç adamın hayatını kurtaran sürekli bir iş, bulunmuştu. Kendisine müjdeyi verince ağzı kulaklarına vardı.
İşe başladığı gün çok mutluydu, Ahmet Zeybek ve diğer çalışanlarda onu sevmiş, elinden tutmuş, çok sıcak ve candan davranıyorlardı. Çalışma ortamına çok alışmıştı, işini sevdi ve ciddi şekilde sahiplendi. Pek çok yurttaş onu tanıdı kendini güler yüzle selamladı. Böylece şehrimize alıştı ve adeta yerli ahaliden biri oldu. Zaman zaman ziyaret ediyordum. Muğla'da olmaktan ve bir iş'te çalışmaktan ve dostluklar kazanmaktan son derece şanslı olduğunu ifade ediyordu. Kısa sürede kendi ayaklarının üzerinde durmanın güveni, davranışlarına ve konuşmalarına yansımıştı.
Belli bir süre geçtikten sonra, diğer çalışanlardan, bazen bir kenara çekilip gizlice ağladığını öğrendim: Kendisine: "Ne oldu, bir problem mi var?" Diye sordum: "Söyle, elimizden gelen bir şeyse çözmeye çalışırız" dedim. "Hayır, öylesine ağlıyorum. Aklıma annem babam geliyor, üzülüyorum onun için ağlıyorum" deyince, onu teselli etmeye çalıştım.
Eğer yanılmıyorsam, tahminen 1.5 yıl kadar sinemada çalıştıktan sonra, bir gün palas pandıras gittiğini öğrendim. Öyle sanıyorum ki: Çalışma arkadaşları ile sohbet ederken, anne ve babasının sağ olduğunu, yaşadıkları şehri, belki de adreslerini söyledi ve içlerinden biri, durumu ailesine bildirdi! Meğer delikanlı bir şeye kızmış evden kaçmış! Sonuçta, ailesi yıldırım hızı ile gelmiş ve onu apansız alıp götürmüş.
YAZARIN DİĞER YAZILARI
BAYRAM HAZIRLIĞI TEBESSÜMLERİ
13.04.2024 14:10:56
KENDİLERİNİ KUTLAR, BAŞARILI OLMALARINI DİLERİM
06.04.2024 10:46:27
SEÇME ZAMANI GELDİ BUYURUN SANDIĞA HANIMEFENDİLER, BEYEFENDİLER
25.03.2024 13:02:19
ACIMADAN ÖLDÜREN, ÖLDÜRDÜĞÜNÜN BEYNİNİ YİYEN İNSAN
17.03.2024 14:33:48
ACIMADAN ÖLDÜREN, ÖLDÜRDÜĞÜNÜN BEYNİNİ YİYEN İNSAN
17.03.2024 14:33:28
UZUN YILLAR ÖTESİNDEKİ SEÇİMLERDEN BİRİNİ ANIMSAYALIM MI?
09.03.2024 15:39:31
MUĞLA'MDA, 1950'LERDE KUŞ UÇMAZ KERVAN GEÇMEZDİ
02.03.2024 11:30:18
BİR TÜRLÜ VAZGEÇMİYOR VE HATTA GEÇİRİLEMİYOR!
24.02.2024 14:11:26
BİR TÜRLÜ VAZGEÇMİYOR VE HATTA GEÇİRİLEMİYOR!
24.02.2024 14:09:31
ENFLASYON DENİLEN MERET
17.02.2024 12:16:10
Tüm yazıları göster