GÜNEŞ KARANLIĞI BOĞSUN
Son gezdiğimiz yerlerde seni aradım.
Sevgimi martılara yükleyip
Denizlere saldım.
Onları avuç avuç alıp
Gönlüne dolduracağın içime doğuyor.
Doğu kızıla boyanmış sanki
Seninle bir beden olup yürürken
Zaman, aynı zaman
Yine güneş, o günkü gbi
Karanlığı boğuyor.
Sana olan sevgimi
Denizlere döksem alır mı?
Gözlerime yerleşmiş;
Güzel gözlerin,
Yeşille kahvenin bileşimi
O kadar uyumlu ki.
Kulağımdan hiç çıkmıyor
O tatlı sözlerin.
Sevgimi dalgalara saldım.
Her kulaç atışında onlara dokun diye.
Sen de dalgalara fısılda sevgini,
Yıllar var ki
Ondan uzak kaldım.
Duydum ki uyumlu olsun diye
Kestaneye boyatmışsın
Saçlarının rengini.
Sen diye sarıldım
Sevdiğimiz ağacımıza.
Sanki zaman aynı zaman,
Yine yeni bir gün doğuyor,
Doğu kızıla boyanmış sanki
Yine güneş
Karanlığı boğuyor.
Düşün ki
Bir beden olmuşuz yine
Mutluluğumuz dalgalardan yüksek
Kenetlenmiş ellerimiz.
Sanki başka sözcükleri unutmuşuz;
Bir tek aşkımızı yineler dillerimiz.
Çok mutluyuz çok,
Masallarda yaşıyormuşçasına
Uçan halıda gibiyiz.
Özlemim öylesine uzun ki
Neredeyse sana varacak
Sevgimi esen yellere yükledim.
Dağları aşarak sana ulaşacak.
Ne kadar isterdim
Bir bilsen, ne kadar isterdim!
Yine ellerin avuçlarımda olsun
Başını göğsüme yaslamışsın
Yine bırak sevgi sellerini
İçime dolsun.
Doğu ufku kızıla boyansın yine
Zaman, yine aynı zaman olsun.
Yeni bir güne başlayalım yine.
Yine güneş karanlığı boğsun.
16.08.2021
Nuri Çelik