İKİ BAHARDA BİRİNİ
YAŞAMAK İSTERİZ HER ZAMAN
Sorsalardı eğer bize
Hep ilkini yaşamak isterdik hepimiz
Çünkü ilkinde sevinçlerimiz artar
Umutlarımız hep büyük
Ve güzeldir yarınlardan beklentilerimiz
Şimdi yine bir bahardır günlerimiz
Yine bahar geldi de
Adı sonbahar olunca hiç sevmediğimiz
Hüzünlü günler başlıyor demektir çoğumuz için
Renklerin solduğu
Dalların üşüdüğü
Günlerdir artık gelecek olan
Bir büyük yorgunluktan çıkmış toprak
Yeşil örtüsünü çıkarıp atmış
Üşümüş yaprak
Son çırpınışlarıyla tutunmak
Adına sallanmakta
Ha şimdi düşüyor
Ha şimdi düşecek diye
Kaçışıyor karıncalar
Ve kuşlar sığınacak bir yer arar
Gün batmadan önce
Dağıtmıştır çünkü çoktan yuvalarını rüzgar
Eskiden çatılara sığınırdı böyle zamanlarda
Şimdi çatıları kaldırdılar evlerden
Sadece kuşlar değil elbet
Yorulunca çocuklar
Bir saçak altına koşardı
Dinlendirirdi oyunlarını
Yağmurlardan kaçınca
Soğuklardan ürkünce
Çatı altlarına sığınırlar
Öyleydi ama
Eski zamanlarda
Eski baharlarda kaldı bunlar
Şimdi evlerin çatıları yok artık
Çatısız bırakıldılar
Onları da vurdu mevsimlerin soğuğu
Ve yoksulluğu zamanın
Geceler üşür şimdi
sokaklar
kaldırımlar
hani banklar vardı ya ortalıkta
evsiz kalanlar
uyurdu yaldızların altında
işte bu baharda yaşananlar
oysa ne güzel olurdu
kimselerin hiç bir şeyin üşümediği
rüzgarlardan kaçışmadığı yaprakların
özlemlerle değil
sevinçlerin söylendiği şarkılar
sevgilerin sevdaya dönüştüğü
yani ne varsa insanların
iyiden
doğrudan
güzelden yana dilenen
son değil
ilk değil
yani mevsimlerin böyle anıldığı
günler olmasaymış şu dünyada
ne güzel yaşanırdı değil mi bu hayat
gücüm yetseydi eğer
bir tek insanı değil
bir tek canlıyı bile
hep bu günleri yaşatırdım ama
bir insanım şimdi
dilemekten yana
ne gelir elden acaba