KÖPÜK'TÜ ONUN ADI

                      KÖPÜK'TÜ  ONUN ADI

Birkaç günlükken almıştık

Yayladaki komşularımızdan

Küçük kulübesinde ilk gün

     Susmamıştı sabaha kadar

Kardeşlerinden anasından henüz ayrılmıştı

Onların kokusunu duyuyordu belki

       Onların seslerini arada bir

Bir iki gün böyle sürmüştü yalnızlığı

Sonra alıştı mı

          Anladı mı bilemem

Bizler girmiştik onun yaşamına

Yavaşça benimsiyordu yeni ailesini

Uzaktan duysa da seslerini ötekilerin

Artık yeni bir dünyada

Ve yeni bir yaşamı olduğunu kavradı sanırım

İçimizden biri olduğunu kabullendi arık

Bize veriyordu tüm sevgisini

Bizler de öyle

Yeni bir dünyası vardı

Yeni dünyasında geçiyordu günleri

O kadar alışmıştı ki

 Okadar benimsemişti ki bizleri

Görmediği halde yoldan

Birimin gelişini biliyordu

Ve fırlıyordu birden dışa kapıya

Anlardık ki  o zaman

Bizden birileri geliyor muhakkak

Haberini mi vermek istiyordu ne

Kızdığımızı da anlardı

Hele suçlandığında

Öylesine utanırda ki

Ayaklarımızın dibine yatar

Affını bekledi i sanki

Ağzımızdan çıkacak sevgi sözcüklerini beklerdi bir süre

On yıl kadar böyle yaşadık onunla

Kızsak da seviyorduk hepimiz

Hele bir gelişi vardı ki

Köpük diye seslenince uzaktan

Ama her başlangıcın bir bitimi vardı

Evrenin temel yasalarından biridir bu

Tohum toprağa düşünce artık

Kendi deildi doğada

Fidana dönüşürde zamanla

Ağaca meyveye

Arasan bulamazsın artık onu

Bambaşka bir şey çıkar karşına

Köpük de uydu bu kurala

Bu yasanın dışında olamazdı çünkü

Vakti gelince  sevgisini içimize iterek

Çekip gitti aramızdan

Acım

Yasaklı günlere denk   geldiği için

Uğurlayamadım gidişini

Şimdi diyorum

Güle güle

Ey sevgili köpüğüm güle güle sana..

 

YAZARIN DİĞER YAZILARI