ÖZEL GÜNLERİMİZ YOKTU BİZİM
Bizim zamanımızda yoktu bu günler
Ne doğum günleri bilirdik
Bayramların ötesinde
Ne de öteki günlerin
Kutlamasını yapardık
Zaten bunlar
Gavur işi diyerek
Yasaklanmıştı sanki
Kutlamaya da zaten
Gücümüz yetmedi ki
Haftalar da öyle
Örneğin bakın şu Mart ayına
Her haftasına yetmiyor ki
Bazen iki ayrı hafta bile yaşanır
Aynı takvim yaprağında
Yani bu gün
Yetiştirmekte zorlanıyoruz bile
Öylesine çoğaltılmış işte günlerimiz
Ayıp sayılan günler bile var bu gün
Örneği sevgililer günü gibi
Delicesine sevsek bile
Erkekler neyse de
Kızların bakmaya bile hakları yoktu
Hele gülmek-gülümsemek
Ne büyük suçtu onlar için
Duvar yazılarında bile
Biri yazmışsa eğer
“Ali Ayşeyi seviyor “ diye
Ne büyük utançtı bu
Adını mahalle duvarlarında görmek
Aşka yasaktı
O çağları yaşamak suçtu da
Hem kıza hem erkeğe
Evlilikler bile büyüklerin sevdasına bağlıydı
Yani önce onlar görecekti
Onlar beğenecikti
Uygun bulduklarıyla
Onlar övünecekti
En güzel gelini buldum diye
Ya da en güzel damadı seçtim
Şiirler yazsak bile
Şarkılar söylesek de
Ne görünsün isterdik
Ne de duyulsun başkalarınca
İşte bu günlerden geldik biz
Şimdi büyüdükçe
O sevgi günlerin
Yaşamak isteriz
İsteriz ama artık
İzin vermiyor yıllarımız
Hatta rüyamız bile
Yaşımızdan-başımızdan
Utanma diye bir şey çıktı karşımıza
Yine sevgilerimize setler gerildi
Oysa sevmek diye bir şey
Her yaşın en güzeli ama
Burada yasaklar çıkıyor karşımıza
Siz günlerinizi yaşayın sevgili gençler
Bizim yaşanacaklarımız kalmadı gibi
Bize özgü tek şey vardı o zaman
Belki bu gün de öyle
İsimlerimizde sadece
O bile söylenmezdi çoğu kez
Hele bayanlar eşlerini
Adlarıyla çağıramazdı bile
Kemi ayıp sayılırda
Kimileri de günah
Bu yüzden biz eskiler
Uyum sağlarken hep zorlandık
Biz yaşayamadık özel günlerimizi
Belki de öyle sandık…