Antik çağ tarihçisi Strabon'un Knidos'la ilgili satırlarını okurken, bir cümle dikkatimi çekti. Şöyle diyor.
"Knidoslular çok şey planlar ama bu planlar çoğu kez pratik değildir ve coğrafi gerçekliklerle uyuşmaz."
Strabon, Geographika'da Knidos'u hem öven hem de acımasızca eleştiren bir yerden anlatıyor. Kenti güzellikleriyle överken, kent yöneticileri için tek bir cümlelik özet veriyor.
"Toprağın dilini anlamayan, hayalin büyüsüne kapılıp gerçeğe sırtını dönen bir idare."
2300 yıl önce yazılmış bir eleştiri.
Bugün Datça'ya bakınca insan istemsizce soruyor.
Ne değişti?
Gerçekten ne değişti?
Datça'yı yönetenler onlarca yıldır aynı körlüğün içinde değil mi?
Plansız kentleşme diz boyu.
Dere yataklarına verilen imarlar, "sonra niye su bastı" şaşkınlığının resmi.
Sulak alanlar yağmalanıyor, sahiller talan ediliyor, halkın nefes boruları tek tek kesiliyor.
Seçimden önce göklere çıkarılan projeler, sandık kapanınca buharlaşıyor.
Bir de üstüne her kararın adı "hizmet" konuyor.
Son örnek mesela... Sıcak asfalt şantiyesi için Datça'yı besleyen su kuyularının bulunduğu arsayı seçmek...
Strabon'un Knidos için söylediği şey bugün Datça için olduğu gibi geçerli.
"Plan çok. Ama akıl, teknik, coğrafya, bilim yok."
Bu memleketin en büyük sorunu zaten tam burada düğümleniyor.
Gerçekliği reddeden yöneticiler, sonra gerçeklik kendilerini tokatlayınca şaşırıyor.
Strabon'un 2300 yıl önce yazdığı bu cümle bugün Datça'nın duvarlarına kazınsa yeridir.
"Uygulanamaz projeler, yönetemeyenlerin sığınağıdır."